Growing up

Czasem nie mogę uporać się z myślą, że dorastam. Czas płynie, my stajemy się starsi i poważniejsi. Zmieniamy otoczenie, zamykamy pewne etapy w naszym życiu, rozpoczynając kolejne. Czy czuję się z tym dobrze? Cóż, na codzień nie widzę różnicy w swoim wyglądzie i zachowaniu, ale na przestrzeni lat dostrzegam ogromne zmiany.

Za tydzień zakończenie roku szkolnego. Po wakacjach zacznę trzecią klasę, a wraz z nią kolejny wyścig o oceny. Do tego dojdą jeszcze egzaminy. Mimo wszystko, mam zamiar wykorzystać ten rok jak najlepiej wraz ze swoją klasą. W końcu nic nie dzieje się dwa razy, a nie wiadomo, czy później spotkamy się jeszcze w tym samym składzie. Mam wrażenie, że dopiero co pełna obaw przychodziłam do gimnazjum, a nawet się nie obejrzę, kiedy będę musiała je już opuścić.

Są osoby w moim wieku, które widzą wyraźnie swoją przyszłość i nie mogą się doczekać, aby w nią wkroczyć. Ja od kiedy pamiętam nie chcę dorastać. Niestety, taka jest kolej rzeczy- bez względu na to, czy mi się to podoba, staję się coraz starsza. Mimo wszystko, doceniam swój wiek. Mogę robić pewne rzeczy, za które jako dziecko nie mogłabym się zabrać, a jeszcze nie mam na sobie tak dużej odpowiedzialności, jak dorośli. 

Gdy ktoś pyta mnie o moje plany na przyszłość, wzruszam ramionami. Nie wiem w tym temacie zupełnie nic. Może właśnie tak ma zostać, przynajmniej na tę chwilę. Zaczekam, aż los da mi jakąś podpowiedź dotyczącą tego, co mnie czeka. Nie jestem gotowa na podejmowanie dużych decyzji. Traktuję siebie jako dziecko. I czasem chciałabym nim nadal być.

              Spodnie- DIY | Koszulka- H&M | Worek- Kino Dzieci | Trampki- Converse                    


Miłego dnia x